Hashmilou

Beste dames en heren,

We moesten spijtig genoeg het koude, maar adembenemende Imlil verlaten deze ochtend. Met nog een laatste blik op het mooie landschap reden we verder naar Marrakech. Na een uurtje rijden kwamen we aan op ons hotel, gelegen midden in de stad. Op het dakterras is er een mooi panoramisch zicht over Marrakech. We bezochten enkele bezienswaardigheden zoals het Bahiapaleis, de Saadigraftombes, het Djemaa el Fna plein en ook de souks konden natuurlijk niet ontbreken. Wat we niet konden vermijden was het verloren lopen in de souks en enkele huwelijksaanzoeken van mannen. ’s Avonds had Hlimou (-of ook wel Hasmilou voor de vrienden) een stevige snack voor ons voorzien en kregen we nog wat vrije tijd in het bruisende Marrakech.

Morgen bezoeken we in de voormiddag Marrakech nog wat meer en in de namiddag gaan we terug naar Taroudant om afscheid te nemen van het gezellige dorpje waar we de voorbije 7 dagen waren.

Slaapzacht lezertjes van ons,

Lau en Yen

Quotes van de dag:
– “Excuse me, where is the exit of the souks?” – Verdwaalde cool kids (Emma, Laura en Yentl) in de Souks
– “Gazelle, tu veux un gazon?” – man in de Souks
– “Een glimlach is al een begin.” D.B. Quotes

SNEEUWPRET AU MAROC

Hey trouwe volgers,

Deze ochtend stonden we op en waren meteen klaar voor de lange rit in het mooie atlasgebergte. We begonnen de rit vol moed en genoten van enkele tussenstops met prachtige uitzichten. Tegen de middag merkten we al snel dat de rit langer zou duren dan gepland. Nadat iedereen in slaap viel, zorgde een sneeuwballengevecht ervoor dat we er terug tegen aan konden. Jawel, we zijn tot bij de sneeuw geraakt. Wist je dat je in Marokko kon skiën? En dat we met onze handen en voeten de Marokkaanse sneeuw hebben gevoeld? En dat op onze slippers? Sneeuwpret gegarandeerd!

Aangekomen in Imlil dachten we dat we tot rust konden komen in onze gîte, maar eerst moesten we nog een uur moesten stappen. Gelukkig hadden we mooi uitzicht. Eens de zon wegtrok daalde de temperatuur tot een Belgisch klimaat. Iedereen kroop snel in zijn slaapzak en we maakten het gezellig door dicht bij elkaar te kruipen. Na een kopje thee gingen enkelen wandelen terwijl de anderen een gezellig spel speelden. Tijdens de adembenemende wandeling hebben we kunnen genieten van het mooie uitzicht op het bergdorp. Hlimou leerde ons nadien enkele kennismakingsspelletjes en gaf ons weer interessante inzichten in de Marokkaanse cultuur. Eens het uur voor het avondeten aangebroken was, konden we ons verwarmen aan een haardvuur en genoten van een heerlijke couscous.

Na deze vermoeiende dag kunnen we nu met een gerust hart gaan slapen in deze koele gîte.

Dikke kusjes x

Trees, Vanessa en Emma

Quotes van de dag:
– “La vue est belle!” (Jurgen)
– “Van FC De kampioenen kan je super veel leren” (Marie)
– “Het is hier fucking koud!” (Yentl)

Dikken… boîte!

Deze ochtend waren we aangenaam verrast toen we zagen dat de henna op onze huid er zo goed uitzag. Gisterenavond leek het nog een beetje op het resultaat van een uitgelopen oranje fluostift, maar de nacht heeft duidelijk deugd gedaan 🙂

Fris en monter vertrokken we met z’n allen naar Centre Ahli voor het afscheidsfeest met alle straat- en/of weeskinderen. Voor de gelegenheid werd de geluidsinstallatie en de synthesizer van onder het stof gehaald, stoelen werden aangerukt, de thee en koekjes werden klaargezet en iedereen was uitgelaten. Zoals de titel al doet vermoeden werd het een echt festijn! Al snel werden alle stoelen aan de kant geschoven en werd er vooral heel erg veel plezier gemaakt. Er volgden nog mooie speeches van de schooldirectrice, onze eigenste Hlimou en onszelf. We kregen ook een prachtig handgemaakt cadeau in pleister van de jongens. Het zal zeker een ereplaatsje krijgen in het HW-lokaal! Wij bedankten het centrum op onze beurt met een ingekaderde foto.

Het was echt schitterend om te zien hoe iedereen zich uitleefde. Of je nu een straatkind, weeskind of net uit een warm nest komt, of je nu gesluierd of met blote armen rondloopt, of je nu moslim, christen of atheïst bent, alle kinderen willen hetzelfde: spelen, dansen, voetballen, knuffelen en vooral heel veel lachen.

Het afscheid viel dan ook zeer zwaar: keer op keer stelden we het moment nog een beetje uit, er volgden extra kusjes en knuffels, er werd een recordaantal selfies genomen en werden er nog meer contactgegevens uitgewisseld. De warmte en liefde van de kinderen zullen we echt niet snel vergeten…

Na een lekkere Marokkaanse lunch trokken we dan richting ons dakterras, want vandaag was onze eerste echte zomerse dag. Heerlijk! In de beslotenheid van ons terras werden de rokjes korter en de t-shirts beperkter en werd er naarstig aan onze teint gewerkt. Nadien gingen we volledig in toeristische modus en bezochten we de stadsmuren, een tot hotel omgebouwd paleis en de souks van Taroudant, dat alles met Hlimou als gids van dienst.

Het was absoluut een prachtige dag en de resterende drie dagen beloven al even schitterend te worden: morgenochtend vertrekken we naar Imlil, een stadje in de Atlas waar een bergtocht op het programma staat en we één nachtje verblijven. Maandag reizen we dan verder door naar Marrakech om ook daar wat cultuur op te snuiven. Als alles goed gaat zijn we dinsdagavond terug ‘chez Hlimou’ en woensdagochtend volgt de terugkeer richting Brussel.

Heel veel liefs,

Elise, Katleen en Nathalie

Quote van de dag: “Alle wegen leiden naar Hlimou.”

“De ene match is de andere niet”

Hallo beste volgers,

We vlogen er snel in vandaag, iedereen was zeer enthousiast om nog eens alles te geven voor de laatste echte projectdag. Zoals elke dag werd iedereen in groepjes verdeeld. Onze artgroep schilderde met veel kleur en creativiteit de laatste spatjes op de muren: een Joerkschilderij en een hartjesmuur werden na bloed, zweet en tranen te bewonderen op de muren van Centre Ali. Ook het babyteam heeft zichzelf overtroffen. Na een uur waren we al klaar met al de baby’s te verversen, terwijl dit normaal gezien veel langer duurt. Ook in het kleuterschooltje was de sfeer op en top. Na het spelen, voeden, verven en knuffelen was het tijd voor het middagmaal. EINDELIJK couscous!

Na het middagmaal was het tijd voor een groepsfoto aan de stadsmuren van Taroudant. Hierbij hield iedereen een letter vast om de zin: UN GRAND MERCI te vormen als bedanking voor het personeel van al onze projecten en Hlimou, onze voortreffelijke gastheer.

Na onze middagpauze vlogen we er weer met volle moed in, ook al was het maar voor een uurtje. Het was tijd voor een afscheidsmomentje met de kinderen van Lalla Amina, een emotionele ervaring. We hadden maar een uurtje, want nadien volgde de clash met de voetballers van Centre Ali…

Om 16:00 was het zover, we moesten onze groep in twee delen opsplitsen om nadien een match 8 tegen 8 te spelen. Een voetbalmatch waar de jongens, zowel onze Vlaamse als de Marokkaanse, al sinds dinsdag naar uit hadden gekeken. Uiteindelijk werden er vier matchen gespeeld, waarvan we er toch eentje van hebben gewonnen. Een hele prestatie, als je kijkt naar de talenten die er bij de andere ploeg rondliepen.

Nadien werd er nog volop gesocialised met de Marokkaanse jongeheren. Er werd gedanst, gejongleerd met de bal en volop contacten gelegd. Een topervaring!

’s Avonds was er voor de meiden nog een toffe verrassing: henna. Een tatoeage op korte termijn, die naar het schijnt ook nogal pikt. De jongens haalden de hammamervaring van gisteren in en kwamen volledig relaxed en gescrubt terug met een babyhuidje.

Helaas zijn we ook tot de constatatie gekomen dat we reeds in de helft van onze reis zitten. Na onze werkweek volgt er morgen een afscheidsfeest met iedereen van Centre Ahli en erna volgt er enkel nog ontspanning, totale relaxatie en toeristische tripjes!

Nog zonnige groetjes uit Marokko van Dietje en Nelie x

Quote van de dag: “De helft is het begin van het tweede deel” – D.B. Quotes

Laura’s b-day bash

Laura’s b-day bash

Hey trouwe lezers,

Vandaag begon net zoals anders met het gezang van de muezzins, maar de sfeer zat er alweer direct in, want we hadden een jarige onder ons. Laura werd vandaag namelijk volwassen! Na het ontbijt splitsten we weer op en beleefden we allen een fijne ochtend. Bij Lala Amina was er zeer heugelijk nieuws te melden, want een van de baby’tjes werd geadopteerd! Hierdoor kwamen we ook te weten dat zo’n proces heel veel tijd inneemt en het kindje dus nog wel even in het weeshuis zal moeten verblijven, maar het is echt fijn om te weten dat het kindje verder in een eigen nestje zal opgroeien.

Na de middag genoten we even van heerlijk weer en gingen we op bezoek bij een arganoliefabriekje. Hier konden we dan ook tal van producten kopen, van rimpels tot cellulitis of sinuspijn – wij zullen er geen last van hebben! Erna gingen we terug richting onze kindjes. Ondanks een beetje regen, konden we hier toch weer veel plezier maken dankzij de talrijke spelletjes en groovy danspasjes.

Dit keer was een avondje thuis geen optie. We genoten eerst van spaghetti met kaneel en suiker (suiker is hier overvloedig aanwezig en lijkt in zowat elk gerecht het basisingrediënt te zijn) en hierna vertrokken we met de meisjes naar de hamam, terwijl de jongens de Belgische voetbal gingen volgen in een lokaal cafeetje. De legendarische wedstrijd tussen onze Belgische trots AA Gent en de Engelse topper Tottenham Hotspur, in het mytische stadion van Wembley, konden onze boys niet aan zich voorbij laten gaan. Gent wist zich op magistrale wijze te kwalificeren voor de volgende ronde van de Europa League, aldus Dietje Bochar en Joerk Peeters, die uitzinnig waren van vreugde 🙂

Over naar de ladies in de hamam: toegegeven, de hamam was niet wat we ervan verwacht hadden. We kwamen binnen in een heel warme ruimte vol met stoom en vrijwel meteen begon een half naakte vrouw een voor een onze haren te wassen. Hierna werden we doorverwezen naar een andere vrouw die ons letterlijk van kop tot teen behoorlijk hardhandig schrobde. Wanneer we dan dachten dat dit het einde was, kregen we ook nog een modderbad. Dit was het allemaal absoluut waard, want ieder van ons kwam buiten met een babyhuidje en een band die in de hamam gesmeed wordt, valt niet zo maar te evenaren.

Uiteindelijk sloten we de dag af met een heerlijk stukje verjaardagstaart, aardbeien en lekkere Cola en Fanta, waar onze gastheer Hlimou voor gezorgd had. Dat de taart bovendien geserveerd werd op prachtige prinsessenbordjes maakte de dag he-le-maal af.

Het was alweer een zeer vermoeiende, maar vooral een bijzonder toffe dag! Hopelijk meer van dat morgen, nadat we goed genoten hebben van onze nachtrust.

Kusjes, Vanessa en Trees

Quotes van de dag:

• “Diarree, dat doet pijn aan uw holletje.” ~ Jone
• “Oké, ik heb genoeg borsten gezien voor vandaag, ik smeer hem” ~ Elise
• “ONCE A BUFFALO , ALWAYS A BUFFALO!!!” ~ een uitzinnig Dietje

De party paardenkoets

Hallootjes lieve trouwe lezers,

Hier zijn we weer met onze fantastische avonturen!
We zijn vandaag woensdag en ja hoor, het is hier nog steeds leuk – leuk – leuk! Het is hier heel zonnig met af en toe een “klein” buitje, maar dat houdt ons helemaal niet tegen. In de ochtend deden we, zoals gewoonlijk onze projecten, maar in de namiddag had Hlimou een leuke verrassing voor ons voorzien. We mochten namelijk naar de leerlooierij en daar gingen we niet zomaar te voet naar toe, maar met een heuse PARTY PAARDENKOETS!

Eens aangekomen in de leerlooierij gaf er een man ons een hele interessante rondleiding in het ‘Berbers’… Jaja, echte grapjassen die Marokkanen. De man bleek perfect Nederlands te kunnen… Daarna konden we in het lokale winkeltje eens een kijkje nemen, waar we ons Emma aka de afbiedqueen aan het werk konden zien. HW zetten ze niet in ’t zak!

Na dit hele leuke, maar veel te korte tripje gingen we met ons allen naar Centre Ahli. Hier speelden we met onze trouwe kindjes nog enkele spelletjes. We genieten hier heel hard van onze projecten en dat we er voldoening uithalen is zacht uitgedrukt. Zien hoe deze kindjes open bloeien is geweldig. Ze zijn altijd ongelooflijk gemotiveerd wat het zware werk – want vermoeiend is het absoluut – veel lichter maakt. Stel je maar eens voor dat je 30 kindjes die Arabisch spreken en een heeeeeeeeeel beperkte kennis van Frans hebben, onder controle moet houden. De kindjes hebben vaak ook al heel wat bagage voor hun jonge leeftijd: weeskinderen, straatkinderen en vele kinderen lijken ook een mentale achterstand hebben. Het verklaart hun enerzijds dankbare en anderzijds hun onvoorspelbare  gedrag wel een beetje.

Gelukkig zijn er ook naast onze projecten nog veel andere leuke dingen die we doen… en horen. Wist je trouwens dat Hlimou zijn eigen leeftijd niet weet? Hij is geboren in de bergen en de exacte datum wisten zijn ouders niet. Om zich in te schrijven in de school gaven ze hem dan ook een jongere leeftijd, omdat hij anders niet meer welkom was. Volgens zijn paspoort is hij 65 jaar , maar wellicht is hij in het echt enkele jaren ouder. Voor meer Marokkaanse weetjes blijf je best onze blog volgen!

Kort samengevat; zalig weer, leuke mensen, veel kindjes, lekker eten en volop genieten. Wat wil je meer? Nu moeten we jullie laten, er staat hier namelijk een dikke boite op ons te wachten.

It’s a party in Maroc…

Veel liefs,
Emma en Laura xxx

Quote van de dag: Alles very cosy met Van der Mosy! 🙂

Breaking: Taroudant ligt in Congo!

Alweer gewekt worden om 5 uur ’s ochtends door het melodieuze gezang van de moskee, check! Gelukkig was dit niet zo erg, omdat er weer een heuglijke dag voor de deur stond. Onze groep werd opnieuw gesplitst in drie groepen in de voormiddag, een in Centre Alhi, een in Lala Amina en een schildergroep. Onder een stralend zonnetje (dat na de middag helaas veranderde in een vervelende miezerige regen – we zijn solidair met het Belgisch thuisfront, jawel) zijn we op pad gegaan.

De schilders hebben uiteindelijk gekozen voor een wereldkaart en een samensmelting van de Marokkaanse en Belgische vlag. Daarnaast knutselde het tweede team met een paar kindjes uit Centre Alhi. Een paar straten verder, bij het weeshuis Lalla Amina, ging het er heftig aan toe. Veel pampers moesten ververst worden, ondanks het ijverige werk van de verzorgsters. Gelukkig konden wij een handje helpen. Ze waren ons heel erg dankbaar en wij verlieten het centrum na afloop met voldoening.

’s Middags aten we een typisch Marokkaans gerecht, namelijk een lekkere tajine met eieren, tomaten en kefta. Daarna wisselden de teams van de voormiddag van locatie af. Voor de schilders werd het een interessante namiddag, want ze leerden iets verrassends bij. Volgens één van de pubers die mee schilderde ligt Taroudant in Congo en Rabat ligt blijkbaar ergens in Togo. Waar is meneer Croonenborghs als je hem nodig hebt… Tegelijkertijd speelde een ander team vol enthousiasme de stoelendans en de zieke krab. De lachende gezichtjes spraken boekdelen.

Bij het terugkomen in ons huis was iedereen vermoeid, maar een potje Jungle Speed zat er zeker nog in. We blijven doorgaan! Ook weerwolfje blijft een constante na het avondeten. We krijgen er maar niet genoeg van. Nu kunnen we eindelijk gaan slapen, uitkijkend naar het volgende gebed om 5 uur ’s ochtends 😉

Kisses van Mai Vy en Mathilde!

Quote van de dag: “Een dag geen thee is een dag niet geleefd.” (D.B. & J.P. Quotes)

DCIM103GOPRO

DCIM103GOPRO

“Het is oké, meid.” (D.B. Quotes)

Eindelijk een goede nachtrust na een lange reis! Beter gezegd: twee keer in de nacht gewekt door het gezang van de moskee, net naast ons gelegen. Dan om 8u moeten opstaan, maar al wakker zijn om 7 uur door het licht. Ondanks dat hadden we toch zin in de dag.

Na het lekkere ontbijt met thee, gingen we kennismaken met de opvanghuizen waar we de komende zes dagen een helpende hand zullen zijn. Eerst zijn we naar ‘Lala Amina’, een weeshuis voor baby’s en peuters, gegaan. De kindjes keken met grote verwondering naar ons en we konden het niet laten om al met hun te spelen.

Daarna namen we een kijkje in het opvangcentrum ‘Centre Ahli’. Daar kregen we een warm onthaal van enkele starende knappe Marokkaanse boyz. Na de rondleiding boden ze ons kopje thee en koekjes aan. Na drie keer rondgaan met de plateau, hadden we toch allemaal ons buikje vol. Tijd om terug te keren naar Hlimou voor het middageten en voor de zoveelste keer die dag, thee.

Tot 3u konden we genieten van de heerlijke zon op het dakterras. Met toch enkele verbrande gezichtjes vertrokken we naar elk ons eigen project. We deelden ons op in drie groepjes en gingen aan de slag :

1. In Lala Amina hielp men de verzorgers met eten te geven aan de kindjes, de pampers te verversen en er bovenop nog eens extra veel liefde te geven.
2. Terwijl ging het er in Centre Ahli heel anders aan toe; het voorziene spel werd daar met enorm veel enthousiasme gespeeld en was dus zeer geslaagd. Achteraf hebben ze ook nog een potje gevoetbald, waarbij er al gauw enkele toeschouwers kwamen supporteren.
3. De laatste groep moest ervoor zorgen dat ze ons in Centre Ahli nooit zouden vergeten. Ze ontwierpen een ontwerp voor een educatieve muurschildering. Er is zeker nog werk aan, maar de muur werd al heel wat opgevrolijkt, onder andere ook door de medewerking van de speelse kinderen.

Samengevat was het al een zware eerste werkdag, gelukkig waren er pannenkoeken als avondeten om naar uit te kijken. Dit bleef dan ook niet alleen maar bij pannenkoeken. Toen iedereen vol was, kwam er nog vers gebakken brood en vermicelli en – om niet te vergeten – Marokkaanse thee.

We verhongeren hier zeker niet en leren hier absoluut iets bij! Hopelijk slapen we deze nacht door het gebed heen deze keer!

Veel kusjes,

Inez en Yentl

Quote van de dag: Oh la vache qui rit! Hlmiou: Non c’est la vache qui pleure, parce que vous allez la manger!

Life is good, hein!

Het vertrek

Om drie uur ’s nachts opstaan met ogen die nog prikken, stinkende ochtendadem en een slecht humeur; kortom we stonden te popelen om naar Marokko te vertrekken. Hoe dan ook zat alles mee, het inchecken en dergelijke verliep vlot en de wachttijden vielen al bij al ook goed mee. Ook de vlucht was een meevaller, slechts drie uurtjes vliegen met een prachtig uitzicht (tenminste bij het opstijgen en dalen). Ook kon iedereen snel de slaap vatten op het vliegtuig. De luchthaven in Agadir leek wel een sultantempel i.p.v. een luchthaven, onvergelijkbaar met onze Belgische trots te Zaventem.

Aankomst in Taroudant

Eens uitgecheckt in Agadir moesten we enkele minuutjes wachten op onze gastheer, de vriendelijke man genaamd Hlimou. Hij bood ons een flesje water, een gesmolten chocoladekoekje en een klein vers geplukt banaantje aan om onze honger enigzins te stillen. Njamnjam! Dan begon het echte werk pas, onze valiezen van om en bij de 45 kilo moesten we op een wit busje zien te plaatsen. Overigens een busje dat met moeite nog aan elkaar hing; en de rit was hels en hobbelig. We maakten meteen ook kennis met de Marokkaanse verkeerscultuur: schapen die de weg inpalmden en bromfietsen die je bijna van de baan reden (in combinatie met starende mannen van middelbare leeftijd) .

Dagverdeling

Na een uurtje waren we aangekomen in een gezellig steegje, onze verblijfplaats. Een gezellig huisje met een gezellige binnenplaats en zonnig dakterras. Eens gesettled trokken we erop uit. We bezochten de markt van Taroudant en belandden zowaar in een totale cultuurshock, een erg positieve. Hierna kregen we de kans om in een paardenkoets te zitten of achteraan op een bromfiets. TUUTTUUT!

Onze volgende bestemming sprak ons ook wel aan. Met ons, bedoelen we dan vooral de twee jongens. We mochten een voetbalmatch volgen tussen vrouwenteams! Een ware veldslag, waarbij er om de minuut een vrouw neergeveld op het terrein lag, schreeuwend van de ondragelijke pijn veroorzaakt door de aanraking van een speler van het andere team. De voetbalsfeer was perfect vergelijkbaar met de atmosfeer die er hangt tijdens dé Classico Barcelona-Real Madrid.

Bij de terugkeer naar ons verblijf werden we tot slot nog getrakteerd op een pakje popcorn van Hlimou. Zijn typerende uitspraak: “life is good, hein”, mochten we voor de achtste keer die dag aanhoren.

Hoe dan ook is het ‘life’ hier in Marokko ook echt wel ‘good’. Palmbomen, een lekker weertje, goed eten en fantastisch gezelschap. We hebben het volste vertrouwen in de komende tien dagen!

Joerk & Dietje

Quote van de dag: “Het begin is het belangrijkste deel van het werk.” (J.P. & D.B.)

1… 2… 3… Test, test!

De afgelopen lessen project mochten we onze creativiteit helemaal de vrije loop laten. Verdeeld in vier teams gingen we aan de slag met het in elkaar steken van een spel dat we ter plekke in Marokko met de kinderen zullen spelen. Na druk in de weer geweest te zijn, kwamen de volgende vier spelletjes uit de bus: ‘Diamantenroof’, ‘Cluedo around the world’, ‘het Dierenladderspel’ en ‘Schattenjacht door de jungle’.

Om er voor de kinderen iets onvergetelijks van te maken, is het natuurlijk belangrijk dat onze spelletjes goed ineen zitten. Om daar zeker van te zijn, mochten we de leerlingen van het eerste en tweede leerjaar van de Brusselse lagere school ‘Kakelbont’ als proefkonijntjes gebruiken. We kregen telkens veertig minuten om de vier spelletjes met hen te spelen. Op deze manier konden we nagaan waar de zwakke schakels zaten en of de spelen wat in de smaak vielen. Aan dat laatste hoeven we alvast niet meer te twijfelen!

Het was ontzettend leuk om te zien hoe de kinderen in het spel opgingen en zich amuseerden. Er werd veel gelachen en gerend, de kinderen zagen er gelukkig uit en dit bracht ook een glimlach op onze gezichten. Het is fijn als wordt bevestigd dat wat je zelf helemaal in elkaar hebt gestoken, ook geapprecieerd wordt. Wij zijn dus nu al razend enthousiast om onze spelen in Marokko met de wees- of straatkinderen te spelen en kijken enorm uit naar hun reacties. Gelukkig hoeven we daar niet lang meer op te wachten!

Anaëlle & Jone